Geboren in Den Haag, maar opgegroeid in de ijskoude straten van Wateringen. Deze openingszin vloeit als een rap van L’il kleine; namelijk voor geen meter. Het Westland is geen spannende regio. Het is vooral een plek van kassen, waar glastuinbouwers hard werken en daar niet te veel over lullen. Ja ik heb 85 vinkjes, maar deze no-nonsense cultuur heeft indruk op me gemaakt.

​

M’n jeugd bracht ik pendelend met de trein door in de randstad. Een stuiterend bloempotkapsel, met Haagsche tongval en snoeiharde gangster rap op de walkman. Het plaatje van mij klopte totaal niet en klopt nog steeds niet - maar dat was, en is oké.

​

Ik ging studeren in Amerika aan Babson College, in een klein voorstadje van Boston. Aan het begin van mijn 2e jaar kwam ik een stoere Nederlandse vrouw tegen in New York. We vonden elkaar direct leuk. Twee weken later werd haar flat compleet vernield door de aanslag van 11 September. Met 'no place to go', ging ze tijdelijk bij mijn ouders in New Jersey wonen. Dat kan een recept zijn voor een snelle relatie killer, of het maakt dat je snel weet of het menens is. We zijn inmiddels 22 jaar samen, gelukkig getrouwd en hebben twee kinderen.

​

Met de dotcom crash nog vers, deed ik na mijn studie ‘entrepreneurial science’, het minst ondernemende wat een mens kan doen. Ik werd, klassiek voor een Gen-X-er … strategie consultant. Eerst bij PA Consulting Group, maar vrij snel bij the Monitor Group in New York. Een plek van slimme maar onzekere over-achievers die keihard werkten. Het voelde een beetje zoals de serie Suits, maar dan met minder drama en vooral veel … Powerpoint.

​

Na 3 jaar hard werken, ruilde we het ‘altijd aan’ New York in voor het ‘verfijnd maar druilerige’ London. Daar kregen wij ons eerste kind. Maar toen ik kort na zijn geboorte ergens midden in de nacht op een kille hotel kamer, dubbele spaces uit slides zat te vissen, wist ik: fuck this shit.

​

En zo ging ik opzoek naar iets anders en het liefst weer in Nederland. Een paar maanden na de start van de financiële crisis mocht ik beginnen bij Prime Ventures. Daar heb ik het vak investeren geleerd. Met een paar mooie klappers zoals Thuisbezorgd (nu Just-eat Takeaway), Mendix, maar ook wat pijnlijke missers op zak, dacht ik - kan dit zelf niet beter?

​

In 2014, starte Ben, Alexander en ik met een presentatie in de hand, Keen. Inmiddels hebben we bij Keen 2 fondsen opgehaald (te samen ~€270m) en in mooie bedrijven zoals Mollie, Crisp, Finn, Beekeeper, Rescale en Lucinity geïnvesteerd. Maar we hebben nog een hoop te bewijzen en proberen elke dag beter te worden.

​

Ik ben een trotse vader van twee. Toen mijn zoontje een jaar of drie was kreeg hij de diagnose autisme. Zijn situatie heeft ons gezin ijzersterk en vooral heel geduldig gemaakt. Verder vinden mijn vrienden me een absolute muziek snob (meer underground please). Ik houd van surfen (in mooi weer) en kook ik graag net iets te moeilijke gerechten. Dat laatste werkt therapeutisch.

​

Op deze plek schrijf ik wat reflecties over VC, startups, menselijke verhalen en boeiende technologie met een vleug ironie. Hopelijk heb je er iets aan, en zo niet - probeer dan nog wel even de stukjes van Djoni. Die schrijft alleen maar parels.